Deze week beginnen de scholen hier in Brabant weer en dat betekent dat ook mijn vakantieperiode echt voorbij is. Aan het begin van het jaar maakte ik mijn planning in grote lijnen en speelde in op de ervaring van vorige jaren. In de zomerperiode is het veel rustiger, ik plande tijd in om aan mijn projecten te werken. Ik.zat.er.faliekant.naast. En daar heb ik iets moois in ontdekt, dat ik met je wil delen.
Mijn brein heeft geleerd in alle jaren dat ik mijn mooie vak uit mag oefenen, dat de zomerperiode in de praktijk altijd rustiger was. De zon en warmte, veel meer buiten zijn. De schoolvakanties, de periode dat veel mensen vrij hebben en dan niet aan afspraken gebonden willen zijn.
Je brein toetst alles aan wat het weet en dus het verleden. Ik nam klakkeloos aan het begin van het jaar aan, dat ik in de zomer meer tijd had voor projecten. Daardoor had ik niet gerekend op een toestroom van klanten en het oplopen van mijn wachttijden. Dat is in al mijn praktijkjaren, nog nooit langer dan 4 weken geweest. Het werden er 9!
In de natuur vinden we het heel normaal dat alles groeit. Je mooie planten in je tuin, maar ook het onkruid. Ik werk al jaren met hart en ziel aan het bouwen aan mijn werk en mijn praktijk. Dan is het eigenlijk heel logisch, dat je daardoor ook groter groeit. Meer mensen die je weten te vinden, via de website of social media. Mensen die je al langer volgen en zich aanmelden.
Lastig vond ik dat, mijn wachttijden langer maken. Het voelde als falen, niet toch ook bij mij net als in de GGZ die lange wachttijden? Ik wil graag iedereen waarvoor ik echt van betekenis kan zijn, zo snel als mogelijk een plek geven. Daardoor werd ik me weer van nieuwe dingen bewust en heb ik er ook van geleerd.
Mijn brein hield mij onbewust klein, het ging immers best lekker zo, de agenda gevuld. Mooie sessies met veel groei voor mijn klanten, natuurlijk ben ik daar enorm dankbaar voor. Maar ik was al langere tijd aan het bouwen, zaaien. En in augustus, de Aardetijd in de Vijf Elementen, dus oogsttijd.
‘Groter groeien is eng’, is dus een onbewust patroon geweest in mijn leven. Ik observeer dit bij veel mensen. Noem woorden als groot, resultaten, declarabel zijn, lastig, moeilijk, zelf een deel van je behandeling betalen…. Onbewust tikt dat van alles aan in jouw brein. Het maakt dat je volautomatisch, maar onbewust, de handrem erop gooit. Omdat je brein je veilig wil houden, werkt het hard voor jou om pijn, lijden en enge dingen te vermijden.
Het vervelende daaraan is, dat je je dus door woorden snel overrompeld kan voelen. Vast kan schieten in jouw overlevingsstand. En echt, binnen een fractie van een seconde kan je daar al zitten. Dan blijf je in je comfortzone zitten, dat voelt veiliger. Onbewust blijf jij kleiner dan je bent.
En dat lieve jij, is niet de bedoeling. Ook jij mag groter groeien, mooier worden, de beste versie van jou worden. Dat heeft geen bal met werk of succesvol zijn te maken, maar vooral met persoonlijke groei. Dat is een wetmatigheid, die groei zie je overal in de natuur.
Weet je wat zo mooi is? Niemand kent zijn eigen grenzen of prestatiemaximum. Toch zijn we al snel angstig als het gaat om grote stappen maken, enge dingen doen of om in jezelf te investeren. Daar maken we ons megadruk om, waardoor dat suffe ‘glazen plafond’ ontstaat, de handrem.
Onze mind vertelt ons dat het niet kan. Maar 100 jaar geleden, dacht niemand dat er ooit een mens op de maan zou staan. Toch gelukt dankzij de speech van president Kennedy in 1961 en wat daaruit voortkwam. Dacht ik toen ik 30 was, dat ik mijn level in het bedrijfsleven bereikt had. Dat ik niet gestudeerd had en dus nooit verder zou komen, dat werd me ook gezegd als ik hogerop wilde.
Pas toen ik erin ging geloven dat het wél kon, maakte ik sprongen vooruit. Door de vorige crisis in 2009 was het pure noodzaak om die studie te behalen, omdat mijn man zijn baan verloor. Dan gá je ervoor en ik ben eerlijk, dat heeft naast veel geld, ook veel bloed zweet en tranen gekost. Ieder tentamen wat ik haalde, gaf me nieuwe brandstof.
Fast forward naar NU, betekent dat wanneer je hebt gezaaid, gewerkt, geïnvesteerd, dat je daar ook de vruchten van plukt. Dat dit weer nieuwe oncomfortabele situaties oplevert, zoals voor mij langere wachttijden waar ik van baalde en het opschuiven van projecten. Mijn ervaring is dat altijd na dat oncomfortabel zijn, de mooiste dingen ontstaan, ik de beste dingen leer en bewust wordt. En dat alles komt, zoals het mag.
Leer je veel te hoge lat lager leggen, is de titel van mijn e-book. Inmiddels weet ik beter en is ’t e-book aan een update toe 😊 Soms is het mega gaaf om de lat zo hoog mogelijk te leggen, om naar de sterren te kunnen reiken. Niet met alles, je hoeft niet alle ballen in de lucht houden. Maar wél voor dat ene grote verlangen dat je hebt, jouw droom, daarop focussen is goud.
Daarvoor is het bouwen van een stevig fundament belangrijk en ik hoop dat ik je daarmee in deze mails bewust kan maken en inspireren. J.K. Rowling bedacht Harry Potter, zag de zeven jaar op Zweinstein al voor zich. Terwijl ze nog moest beginnen met schrijven. Ze schreef, iedere dag, in het café. Twaalf keer werd ze afgewezen met het eerste boek, twaalf keer! Ze ging door! We zijn even oud, zij had haar droom, ik de mijne. Met de lat hoog leggen voor jouw droom en de tijd als bondgenoot, is groot niet meer eng, maar pure magie. Ik ben dankbaar dat ik dat iedere dag mag ervaren.
Ik hoop dat deze mail je inspireert, mocht je met mij in gesprek willen omdat de inhoud je raakt of je meer wilt weten over mijn nieuwe onlinetraject of dat je mijn hulp kan gebruiken? Ik ontvang jouw mail graag, ik reageer altijd.
Er staat een nieuwe datum voor de Masterclass Breng je Brein tot Rust ingepland eind september, als je mij nog niet live hebt meegemaakt 😊 Mocht jij je in willen schrijven, dan kan dat met deze link
Wens je een mooie week toe, warme groet,
Monique💚🌟
