Als je deze mail op dinsdag 27 september leest: Vanavond om 19.30 uur geef ik mijn Masterclass Breng je Brein tot Rust, waarin het thema van deze mail terugkomt. Mocht jij je in willen schrijven, dan kan dat met deze link
Vorige week stond voor mij in het teken van de privé-werkbalans. Ik had het voorrecht om hiervoor op het congres van Libréon in Breda, twee workshops te geven voor de mensen die daar werken in het onderwijs. Een goede voorbereiding is 90% van het resultaat, zo leerde ik ooit. So here we go!
De mensen die in het onderwijs werken, hebben een speciale plek veroverd in mijn hart. Dat klinkt wellicht wat vreemd, maar door de jaren heen kreeg ik steeds vaker klanten die in het onderwijs werken. Ik zag hoe bevlogen ze ooit gestart waren, maar gaandeweg nam het harde werken en rennen de overhand.
Logisch natuurlijk dat in mijn praktijk de mensen komen die uiteindelijk zijn uitgevallen. Mijn observatie was dat in bijna alle gesprekken met onderwijsmensen een rode draad te ontdekken viel. Die rode draad, de glans die van het werk af is, de werkdruk die torenhoog voelt en het over de grenzen blijven gaan om alle ballen in de lucht te houden. De kern? Ze willen vooral dat niemand er last van heeft dat zij ’t te druk hebben.
Geen wonder dat dit in het brein een megagrote plek in gaat nemen. Dat brein van jou en van ons allemaal speelt een sleutelrol in hoe je het leven ervaart. Hoe je er betekenis aan geeft. Ook al is dat in 95% van de gevallen onbewust.
In een vorige mail aan jou schreef ik, dat je soms door woorden van anderen getriggerd kunt raken. Waardoor je volautomatisch naar een gedragsreactie gaat, die een negatieve of positieve uitkomst heeft.
Het brein ziet geen verschil tussen positieve gedachten en negatieve gedachten. Het is simpelweg een neurobiologisch proces, waarbij negatieve gedachten vaak een onbewust negatief oud patroon aanraken. Bijvoorbeeld het blijven rennen voor anderen, terwijl je het eigenlijk niet meer trekt.
Een ander stukje van de rode draad die ik vaak zie, is dat om hulp vragen niet echt in de genen zit van de mensen in het onderwijs. Ook niet van de zorg trouwens, die ik ook veel ontmoet in mijn praktijk. Dat verschuilt zich dan in piekergedachten, ze vragen de ander niet om hulp omdat ze niet lastig gevonden willen worden.
Er lijkt dus schaamte te bestaan, vaak onbewust, omdat ze het niet aan kunnen. Het allemaal net niet zo loopt zoals ze hadden gehoopt. En dat is eeuwig zonde, want mijn ervaring is dat je juist in verbinding met anderen, sterker bent.
De som is altijd groter dan de losse delen, juist in verbinding met elkaar kun je elkaars krachtige kanten benutten, zodat de minder sterke kanten die ieder van ons ook in zich draagt, worden opgevangen. Je kunt namelijk niet in alles 100% perfect zijn, het bestaat niet. Dat kunnen we hier nu direct naar het land van de fabeltjes verwijzen. Het.bestaat.niet.
In verbinding met anderen, word je samen sterker, krachtiger om datgene te doen wat nodig is. Jouw brein is onder andere gebouwd op nabijheid van anderen, liefde en waardering. Een brein dat nabijheid voelt, is meer ontspannen en zal minder snel in de overlevingsstand schieten.
Groter groeien is niet eng, als je het samen doet en samen draagt. Ik schreef er 2 weken geleden mijn mail over, als je die als reminder nog terug wil lezen kan dat hier.
Als je elkaar kan dragen op het werk, alleen al door in verbinding te zijn, wordt werken fijner. Vele handen maken licht werk, maar ook: Als je ziet dat een collega loopt teveel hooi op haar vork neemt, benoem je dat dan ook? Drink je die bak thee of koffie en vraag jij: ‘Ik zie dat je loopt te rennen en vliegen, hoe gaat het met jou?’
Als de werk-privé balans ver te zoeken is, is saamhorigheid en verbinding de start van een oplossing, samen met bewustwording. Het levert veiligheid op, waardoor je wél kan vertellen dat je ’t niet meer trekt. Door daar woorden aan te geven, zal je de eerste stappen gaan maken naar meer balans.
Laten we er samen voor waken dat we die saamhorigheid kwijtraken. We hebben elkaar als mensen zo nodig. Mocht deze mail je onbedoeld raken, of loop jij vast in dit stuk, laat het me weten. Ik denk met liefde met je mee.
Wens je een mooie week toe, warme groet,
Monique💚🍂🌟
